Carnavalsmaandag 20 februari zijn Driek van Ties van Bert Termeer en Maria van Drieka en Janus van Aart Bressers in de onecht verbonden. Maar niet voordat eerst bewezen was “wie de boks aon hè”.
De strijd tussen de boerkes en de boerinnekes begon al de dag ervoor tijdens de vrijgezellenavond. Het aanstaande bruidspaar werd op pad gestuurd met ludieke opdrachten. Zo moest onder andere een klein steekje geruild worden in iets groots en kostbaar. Die slag wonnen de boerkes door de kleine steek te ruilen voor de steek van de keijser. Maar de boerkes hadden te vroeg gejuigd. In een hevige en vooral chaotische kolderstrijd op Carnavalsmaandag bleek dat de boerinnekes de bôks aon hê’n. Zij speelden het spel “Ik hou van Liemt” op een wijze zoals alleen vrouwen dat kunnen. De boerkes streden eigenlijk een kansloze strijd.
Bijzonder Ploegersambtenaar Piet van Berkel nam daarna de regie over. Er moest immers een onecht huwelijk voltrokken worden. De doopceel van Driek en Maria werd door Piet gelicht. Driek, het derde kind uit een gezin van 12, was een echt moederskindje. Zou hij daarom thuis de bôks nie aon hê’n? Maria heet volgens haar familie eigenlijk Mia. Maar uit de parochieboeken blijkt dat beide namen niet kloppen. Daar staat ze ingeschreven als Marie. En om de naamsverwarring compleet te maken noemt Driek haar liefdevol Mieke.
Driek en Maria hebben elkaar ontmoet bij Amicitia. Uit hun eerste echte huwelijk zijn twee kinderen geboren, Maarten en Karin. Driek volgde de ambachtschool in Schijndel. Naast timmerman is hij ook een enthousiast voetballer. Met name de derde helft speelde Driek altijd zeer fanatiek. Zo fanatiek dat hij bijna de doop van Maarten was vergeten. Maria is opvangoma voor haar vier kleindochters. Zij zingt ook graag voor hen. Maar het schijnt dat één van haar kleindochters opmerkte dat zij dit beter niet kan doen.
Helaas voor Driek en Maria waren er toch een aantal bezwaren tegen dit onecht huwelijk. Zoon Maarten wilde graag meer weten over dat kleine indiaantje met die grote snor. Martje, de zus van Driek, maakte bezwaar namens Martijn van Zon. Martijn stemt pas in met een huwelijk wanneer Driek hem afhelpt van het trauma van de boeienact. Elk kamp deed Driek deze act en hij heeft hem nooit uitgelegd. Op naor de honderd was bijzonder teleurgesteld in het echtpaar door hen niet te vernoemen. Als het aan hun lag ging dit hele huwelijk niet door.
Maar zoals een goed Ploegersambtenaar betaamt, loste Piet alle problemen voor het Boerenbruidspaar op. En zo konden Driek en Maria toch nog de ringen uitwisselen en het onechte huwelijk bezegelen met een kus. Het was een zeer geslaagde middag met een drukbezochte receptie. Het feest werd traditioneel afgesloten met een heerlijk bruidsmaal van stamppot en worst.